Λογοκριτικές πρακτικές

«Συνήθως μας απασχολούν όσα συμβαίνουν στην κεντρική σκηνή και δείχνουμε ελάχιστο ενδιαφέρον για όσα ανησυχητικά συμβαίνουν στην περιφέρεια. Το πρώτο επεισόδιο έχει να κάνει με την εισβολή στο 3ο Γυμνάσιο Σερρών του τοπικού βουλευτή του ΛΑΟΣ και του γραμματέα του πολιτικού του γραφείου(...)».
Ο βουλευτής, επικαλούμενος ανώνυμες καταγγελίες γονέων προς τον ίδιο, απαίτησε απ΄ τον διευθυντή του σχολείου να καλέσει ενώπιόν του την καθηγήτρια της Ιστορίας, για να δώσει εξηγήσεις σ΄ αυτόν επί του περιεχομένου της διδασκαλίας της για το μάθημα του φασισμού. Απαίτησε μάλιστα να μπει και στην τάξη, για να δει τους μαθητές. Παρά την αδικαιολόγητη αμηχανία του διευθυντή του σχολείου μπροστά στο πρωτοφανές αυτό περιστατικό, η καθηγήτρια έδειξε αξιοπρεπή στάση και υπερασπίστηκε το δικαίωμά της να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις της επί του σχολικού μαθήματος, δημιουργώντας γόνιμο προβληματισμό στους μαθητές της, και αρνήθηκε να υποκύψει σε υποδείξεις των πανταχού παρόντων «συναινετικών» να «επισκεφθεί τον βουλευτή στο γραφείο του, για να λήξει η διένεξη». Τη στάση της καθηγήτριας δεν μιμήθηκε όμως ο διοικητικός της προϊστάμενος ο οποίος όρισε προκαταρκτική διαδικασία για Ενορκη Διοικητική Εξέταση, νομιμοποιώντας με τον τρόπο αυτό εξωτερικές επεμβάσεις στην ελευθερία της εκπαίδευσης!
Το δεύτερο επεισόδιο έχει να κάνει με πρακτικές λογοκρισίας και συκοφαντικών επιθέσεων εναντίον εκπαιδευτικών που ακολουθεί τελευταία η εφημερίδα «Ριζοσπάστης» με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα, εθίζοντας ταυτόχρονα έφηβους μαθητές σε πρακτικές καταγγελιολογίας. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, μάλιστα, επιδίδεται σε «κυνήγι μαγισσών», επισείοντας το σύνδρομο καταδίωξης που ευκαιριακά και κατά βούληση διακατέχει το ΚΚΕ, χαρακτηρίζοντας «χυδαίο αντικομμουνισμό» αξιόλογες εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, τις οποίες με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να υπονομεύσει και να ακυρώσει. Στα σχετικά δημοσιεύματα, μάλιστα, αφού σημειώσει τα πλήρη στοιχεία του εκπαιδευτικού καθώς και το σχολείο στο οποίο εργάζεται, ώστε να μην υπάρξει καμία αμφιβολία για την ταυτότητά του, προσθέτει και στοιχεία της θεωρούμενης πολιτικής τοποθέτησής του (π.χ. «πρόσκειται στον ΣΥΝ» κτλ.), επιδιώκοντας έτσι να δημιουργήσει την εντύπωση ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια ευρεία «αντικομμουνιστική εκστρατεία». Πρόσφατο κρούσμα αυτής της πρακτικής, η επίθεση εναντίον μιας άξιας φιλολόγου του 1ου Ενιαίου Λυκείου Πετρούπολης. Το ΚΚΕ προσπαθεί να επιβάλει στα δημόσια σχολεία και στην κοινωνία ευρύτερα ένα νέο Ιndex απαγορευμένων θεμάτων και έργων τέχνης, όπως συνέβαινε επί αλήστου στο παρελθόν. Το ζήτημα δεν αφορά το ΚΚΕ και τον ΛΑΟΣ, γιατί αυτά ξέρουν, αυτά κάνουν. Το ζήτημα αφορά την ανοχή που δείχνουν σε αυτές τις πρακτικές οι εκπαιδευτικές αρχές, οι κεντρικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, η τοπική κοινωνία και η ευρύτερη κοινή γνώμη. Τα αβγά του φιδιού όμως τα σπάνε, προτού εκκολαφθούν τα φιδάκια...».

Το άρθρο που προηγήθηκε ανήκει στον καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνη Λιάκο και αναδημοσιεύεται από το Βήμα της Κυριακής