η Μαριλία Μοσχοβίτη, επί πτυχίω φοιτήτρια της Νομικής Αθηνών, μας μιλά για το φοιτητικό κίνημα της τελευταίας 5ετίας
Το 2004 η Ν.Δ. έγινε κυβέρνηση με ένα βασικό σύνθημα: ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ σε παιδεία και εργασία.
Στην παιδεία αφορούσε τρία ζητήματα: α) Αναδιάταξη των όρων συνδικαλισμού, κοινωνικοποίησης και καθημερινότητας των φοιτητών μες στις σχολές, δηλ. νέος Νόμος-Πλαίσιο
β) Επαγγελματικά δικαιώματα και πτυχίο, άρα άρθρο 16 ή ισοτιμία με τα Κ.Ε.Σ. Ι.Ε.Κ. σχετικά με τα επαγγελματικά ιδρύματα που χορηγούν τίτλους σπουδών που έχουν και δεν έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας και γ) Άσυλο και δημοκρατικά δικαιώματα, κεκτημένα εντός του πανεπιστημίου μέσα από λαϊκούς αγώνες
Πως φτάσαμε στις καταλήψεις του Μάη-Ιούνη 2006; Δύο πράγματα έπαιξαν σημαντικό ρόλο: α) η παρέμβαση της ριζοσπαστικής αριστεράς στις σχολές με έναν λόγο που έπιανε τα κομβικά ζητήματα που έθιγαν τα υλικά συμφέροντα των φοιτητών και β) η μεγάλη αναντιστοιχία μεταξύ των πολύ λίγων θέσεων εργασίας σε σχέση με τους απόφοιτους των διάφορων σχολών, η διαρκής υποτίμηση των εργασιακών δικαιωμάτων των πτυχίων.
Έτσι φτάσαμε στις εξάρσεις του Μάη-Ιούνη 2006 και Γενάρη-Μάρτη 2007, όπου στην τελευταία πετύχαμε την πιο σπουδαία νίκη, την μη αναθεώρηση του αρ.16 και άλλων άρθρων, μια αναθεώρηση συνολικά προς αντιδραστική κατεύθυνση (ιδιωτικά πανεπιστήμια, αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων κ.ά.) Λόγω όμως ελλιπούς παρέμβασης των αγωνιστικών δυνάμεων και συνολικής επανάπαυσης των φοιτητών έχουν περάσει διατάξεις του νέου Νόμου-Πλαίσιο όπως αυτή σχετικά με τα συγγράμματα. Πλέον οι φοιτητές διαλέγουν το βιβλίο από το οποίο θα διαβάσουν, αλλά πολλές φορές αναγκάζονται να αγοράσουν και αλλά από την λίστα συγγραμμάτων για το εκάστοτε μάθημα καθώς το ένα μόνο δεν καλύπτει την ύλη που απαιτείται.
Δυστυχώς έχουμε επαναπαυτεί νομίζοντας κάναμε το καθήκον μας, δώσαμε τον αγώνα μας και ότι το υπουργείο θα σεβαστεί αυτόν τον αγώνα. Μεγάλο λάθος! Η κυβέρνηση αφού δεν της βγήκε ο αυταρχισμός στην αρχή, προσπαθεί μετά την επανεκλογή της το 2007 να τα περάσει τμηματικά, μια διάταξη στην Νομική Αθηνών, άλλες δύο στο Φυσικό Ηρακλείου κ.ο.κ. Έτσι περνάει ότι θέλει σε σχολές ευάλωτες όπως είναι τα ΤΕΙ αλλά και επαρχιακές σχολές όπου η παρέμβαση της αριστεράς συνολικά είναι μηδαμινή.
Μας αντιστοιχεί ένα επιθετικό κίνημα που θα προκύψει από μια εξίσου επιθετική παρέμβαση. Το κίνημα 2006-2007 ήταν αμυντικό, δηλ. υπερασπιζόμασταν ήδη κεκτημένα δικαιώματα, όπως η αξία των πτυχίων, η συνδικαλιστική ελευθερία κ.ά. Όσο σκληρή είναι η συγκυρία και διεθνώς με την οικονομική κρίση αλλά και την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, άλλο τόσο πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις εντός του πανεπιστημίου να είναι σε επαγρύπνηση και να απαντούν έμπρακτα και επιθετικά στις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης κεντρικά και ανά σχολή.
Ερώτηση:Γιατί βγαίνουν πρώτες ΔΑΠ & ΠΑΣΠ με τόση διαφορά στις φοιτητικές εκλογές και γιατί τόση αποχή από αυτές; Πως μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση;
Η ριζοσπαστική αριστερά πρέπει να συμμετέχει στις εκλογές σ’οποιοδήποτε κοινωνικό χώρο αλλά με τελείως διαφορετική δουλειά από τα αστικά κόμματα και την συνδιαχειριστική αριστερά (ΚΚΕ & Συνασπισμός). Πρέπει να προτείνει έμπρακτα στην καθημερινότητα μια άλλη βιοθεωρία και στάση ζωής. Χωρίς να το πλασάρει, απλώς να το εννοεί. Αυτό είναι που δημιουργεί κοινωνικό ρεύμα. Και για μένα η απάντηση της αριστεράς στους μηχανισμούς είναι το ρεύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου