Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Έντιμος Ρεφορμισμός ή Τυρακι του Σοσιαλοφιλελευθερισμού?

"Στις βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται στην Ισλανδία, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της εκλογικής επιτροπής, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και το κίνημα Αριστεράς-Πρασίνων (σύμμαχοι στην προσωρινή κυβέρνηση που σχηματίσθηκε το Φεβρουάριο) συγκεντρώνουν την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο. Με καταμετρημένο το 81% των ψήφων, τα αποτελέσματα που μεταδόθηκαν από το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο RUV δείχνουν πως η υπηρεσιακή κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών / Αριστεράς-Πρασίνων κερδίζει 34 έδρες - μια πλειοψηφία 3 εδρών στο 63μελές κοινοβούλιο. Οι Σοσιαλδημοκράτες κερδίζουν 20 έδρες με το 30,9% των ψήφων και το κίνημα Αριστερά-Πράσινοι 14 με το 21,5% των ψήφων.
Τώρα, η κα Σιγκουρνταρντότιρ καλείται να βγάλει τη χώρα από το τέλμα. Η ανεργία έχει εκτοξευτεί από το 1,2% στο 10%. Το καλοκαίρι, μετά την αποφοίτηση από τα πανεπιστήμια, εκφράζονται φόβοι ότι μπορεί να ανέλθει ακόμα και στο 17%. Ο πληθωρισμός επίσης βρίσκεται στο 15,2%. Η πρωθυπουργός προφανώς συγκεντρώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο ότι μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα. Είναι μέλος του κοινοβουλίου επί 31 χρόνια και έχει υπηρετήσει πολλές φορές ως υπουργός κοινωνικών υποθέσεων. Δεν έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα και, τους τρεις τελευταίους μήνες που βρίσκεται στην πρωθυπουργία, δεν έχει δώσει καμία συνέντευξη στον Τύπο ή στην τηλεόραση"(πηγή:www.tvxs.gr)
Κακό πράγμα οι αυταπάτες.Σίγουρα είναι περιορισμένα τα πραγμάτα που μπορείς να κάνεις καταλαμβάνοντας το αστικό κράτος μεσα απο τους ίδιους αστικούς θεσμούς προώθοντας μια "αριστέρη διαχείριση" απο τα πάνω.Το ενθαρρυντικό στοίχειο είναι πως σε περίοδο κρίσεων που η κοινωνία συνταράσετε και μετατοπίζετε η μετατόπιση αυτή γίνετε προς τα αριστερά(ένω ιστορικά έχουμε δει πως αύτο δεν ειναι νομοτελειακο με πιο κραυγάλεο παράδειγμα την κρίση του 30' που ολόκληρα έθνη αναδιπλώθηκαν προς σύντηριτικες θέσεις πράγμα που ενθάρυνε φασιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα) σε μια ευρωπαίκη χώρα στο πολιτικό πεδιο που κατά των συγγράφεα θα παίχθει το στοίχιμα του Σοσιαλισμου στον 21ο αιώνα.Anyway το θέμα είναι αν θα μπορέσει η αριστέρα στην Ισλανδία 1ον)Να χτυπήση με τους υπαρχών συσχετισμούς τον Νεοφιλευθερισμό και να ενισχύσει το κοινωνικό κράτος 2ον)Να γίνει η προμετωπίδα των κοινωνικά καταπιεσμένων αντέχοντας στις πιέσεις του "αστισμού" 3ον)Αν θα μπορέσει να στάθει αρώγος και να ενίσχυσει την υπάρχων αγωνιστικότητα του ισλάνδικου λαού συμβάλοντας στην ζύμωση μεγαλύτερων επαναστατικών,κοινωνικών υποκειμένων ή μήπως θα είναι μια ακόμα σέλιδα στο ημερόλογια τις απελπισίας και τις ηττοπάθειας με μια τρομαγμένη και παραμυθιασμένη αριστερούτσικη διαχείριση χώρις ουσιαστικό θίξιμο τον αστικων και ιμπεριαλιστικων συμφερόντων λειτούργοντας ως "κυμματοθράυστης'' του συστήματος απέναντι στις αριστέρες διαθέσεις του λαού?Τήρω πολλές επιφυλάξεις!Το παράδειγμα του τυχοδιώκτισμου τις αριστέρας στην Κύπρο,την Ιταλία και του δικού μας 8Ο' με φοβίζει! Ειδώμεν! Κανένας καλύτερος κρίτης απο τον χρόνο
Sinzo.

1 σχόλιο:

  1. Όλα θα κριθούν σε 2 πράγματα:
    1. Κατά πόσο θα έχουν διάθεση να συγκρουστούν με τα μεγάλα συμφέροντα (αν κρίνω από τους δικούς μας σοσιαλιστές, χλωμό το βλέπω, αλλά εκεί μιλάμε για αριστερά με 21%, που σημαίνει δύναμη)
    2. Κατά πόσο ο λαός θα στηρίξει ενεργά ή θα επαναπαυτεί και θα περιμένει να του λύσουν όλα τα προβλήματα από πάνω, γιατί είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση θα δεχθεί πιέσεις από τα μεγάλα συμφέροντα κι από το εξωτερικό αν εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή