ΠΥΡΕΤΟΣ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ

Συνέντευξη από τις μαθήτριες 3^ης γυμνασίου Κορίνα και Εβίτα

Σας αρέσει το σχολείο; Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί;

Κορίνα: Βασικά για μένα πλέον έχει γίνει τελείως καταναγκαστικό. Χωρίς πλάκα, το πρωί ξυπνάω και λέω στον εαυτό μου «Σχολείο πάλι. Θέλω να κάτσω σπίτι.». Ο λόγος είναι κυρίως ότι βαριέμαι. Με κάποιους καθηγητές πραγματικά έχω πρόβλημα, δηλαδή δεν θέλω να μπω καθόλου μες στην τάξη

Πιο συγκεκριμένα, ποια πράγματα σε ενοχλούν;

Κορίνα: Είναι όλη η φάση πιεστική. Με ενοχλεί και το ότι είναι υποχρεωτικό. Με ενοχλεί ακόμα και το πρωινό ξύπνημα. Έχουμε και τους καθηγητές που μας πρήζουν, μας τσιτώνουν. Τι άλλο να πούμε για το σχολείο;! Δεν μας αρέσει!!!!

Δηλαδή δεν σας αρέσει το σχολείο επειδή δέχεστε πίεση από τους καθηγητές.

Εβίτα: Και από τα μαθήματα.

Κορίνα: Κλασικά, δεν έχουμε χρόνο να διαβάσουμε όλα τα μαθήματα, οπότε σε κάποια πάμε αδιάβαστοι. Και λες μέσα σου «Θα μπω πάλι μέσα και θα με πιάσει και θ’ αρχίσει να λέει…»

Εβίτα: Είναι πολύ απαιτητικοί ενώ ξέρουν ότι είμαστε πιεσμένοι.

Είστε πάνω από οκτώ χρόνια μαθητές. Έχετε σχηματίσει κάποια άποψη για το πρόγραμμα σπουδών στο ελληνικό σχολείο; Για το τι διδάσκεστε;

Κορίνα: Π.χ. Ιστορία. Είναι καλύτερο να κάναμε δύο ή τρία χρόνια συνεχόμενα αρχαία ιστορία και μετά στο γυμνάσιο τη βυζαντινή και στο λύκειο την νεότερη. Έτσι ανάκατα που τα έχουν μας μπερδεύουν. Άσε που μας πρήζουν να αποστηθίσουμε ονόματα και χρονολογίες.

Εβίτα: Μέσα από την Ιστορία θα έπρεπε να μαθαίνουμε την ουσία. Τα γεγονότα και τις εξελίξεις του. Τις αιτίες για τις οποίες συνέβησαν όλα αυτά και το πώς επηρεάζουν την σημερινή εποχή.

Για άλλα μαθήματα;

Κορίνα: Μεγάλο ζήτημα το πώς διδάσκεται και βαθμολογείται η Έκθεση. Σε περιορίζουν. Θα γράψεις γι’ αυτό το θέμα, αυτά που θα σου πούμε εμείς και με τον τρόπο που θα σου πούμε εμείς.

Τι αλλαγές πιστεύετε ότι χρειάζονται στην ελληνική εκπαίδευση βραχυπρόθεσμα, αλλά και σε βάθος χρόνου;

Εβίτα: Η κατανομή των διδακτικών ωρών ανά μάθημα. Ανά βδομάδα κάνουμε μία ώρα μουσική ενώ θρησκευτικά κάνουμε δύο ώρες. Για ποιο λόγο;!

Κορίνα: Δεν ξέρω, ειλικρινά! Να το γκρεμίσουμε και να το χτίσουμε από την αρχή. Δεν στρώνει αυτό το πράγμα. Είναι χάος!

Εβίτα: Να μην κάναμε φροντιστήρια. Οι καθηγητές να μπορούσαν ή έστω να προσπαθούσαν να μας καλύψουν την ύλη οι ίδιοι.

Κορίνα: Καλά αυτό έχει να κάνει με τον όγκο και την κατανομή της ύλης.

Εβίτα: Και με τον καθηγητή. Γιατί στο δημόσιο έχουν την σιγουριά ότι τα παίρνουν και κάθονται

Κορίνα: Ναι, αλλά κι αυτοί που ασχολούνται πραγματικά δεν προλαβαίνουν μας διδάξουν καλά την ύλη. Πλέον είναι σχεδόν απαραίτητο να πας φροντιστήριο.

Σε βάθος χρόνου πως το θέλετε το σχολείο;

Εβίτα: Να καταργηθεί! Ούτως ή άλλως μαθαίνουμε καταναγκαστικά, άρα δε μαθαίνουμε. Πιστεύω ότι πρέπει τα παιδιά να έχουν «χώρο» να αναζητήσουν μόνοι τους ό,τι θέλουν να μάθουν.

Κορίνα: Ξέρεις κάτι όμως; Παίζουν πολλοί αδιάφοροι γονείς. Αν το παιδί δεν πάρει κάποιες αξίες από την οικογένεια, δύσκολα θα του τις δώσει το σχολείο. Όχι ότι δεν γίνεται, αλλά είναι πιο πολύπλοκη η κατάσταση. Πρέπει οι γονείς να του δείξουν σε γενικές γραμμές πιο είναι το σωστό.

Ένα παιδί πως μπορεί να αποκτήσει κριτική πάνω στο «σωστό» που σου μαθαίνει η οικογένεια ή το σχολείο;

Κορίνα: Με εμπειρίες μόνο. Στην αρχή δέχεσαι αυτά που σου λένε οι γονείς σου και οι δάσκαλοί σου, αλλά στην συνέχεια αποκτάς σιγά-σιγά την δική σου κρίση.

Εβίτα: Βασικά δεν μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά η παιδεία αν δεν αλλάξει η ίδια η κοινωνία και αντιστρόφως. Είναι δύο πράγματα στενά συνδεδεμένα.

Τα τελευταία χρόνια γνωρίσαμε έντονες κινητοποιήσεις (κυρίως για την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 που είχε ευρύτερα νεολαιίστικα και παλλαϊκά χαρακτηριστικά). Πως τα βιώσατε αυτά τα γεγονότα ως μαθητές εδώ στο Κιάτο;

Κορίνα: Ενδιαφέρθηκαν πολλά παιδιά και χάρηκα.. Τους είχα όλους για πιο μπάζα, πιο αδιάφορους, πιο παρτάκιδες. Τελικά χάρηκα πολύ γιατί φάνηκε ότι τους ενοχλεί και το σχολείο και γενικότερα ο τρόπος ζωής τους. Δύσκολο βέβαια…

Εβίτα: Φόβος, φόβος πολύς. Φοβόμαστε ακόμα και τις απουσίες!

Κορίνα: Ακουστήκαν απειλές για 3ήμερες αποβολές αν δε γυρίσουμε μέχρι την 3^η ώρα. Σχεδόν όλοι διαλύσαν την συγκέντρωση που είχαμε και γύρισαν στο μάθημα. Μόνο 30 παιδιά μείναμε στο δρόμο από το σχολείο. Έστω! Κάποιοι ενδιαφέρονται και δεν φοβούνται τις απειλές.

Εβίτα: Και ειδικά οι γονείς θα έπρεπε να καταλαβαίνουν ότι περισσότερα θα αποκομίζαμε αν ήμασταν όλοι στο δρόμο εκείνη την περίοδο. Αλλά είναι η κλασική τους αντίληψη «Παιδιά…βαριούνται και συνέχεια ψάχνουν λόγο για να μην διαβάσουν».

Πως είναι οι σχέσεις μεταξύ μαθητών και καθηγητών;

Κορίνα: Από τους 30 καθηγητές είναι ΟΚ. Οι υπόλοιποι κάνουν τυπικά μάθημα. Είναι η κλασική περίπτωση που λες «θα πάω, του πω τις πέντε μπούρδες που θέλει να ακούσει και θα φύγω». Αρκετοί είναι αυτοί που μας φέρονται άσχημα, μας μιλάνε ειρωνικά κ.ά. τέτοια. Είναι ειδικά μία που εμένα προσωπικά μου γαμάει την ψυχολογία.

Εβίτα: Αυτή είναι η κατάσταση. Μας τη λένε για το παραμικρό. Γιατί βάφουμε τα ντουλαπάκια μας και τους τοίχους, γιατί γράφουμε στα θρανία, για ένα ό,τι κι αν κάνουμε. Μας απειλούν και με αποβολές. Σιγά, τι κάναμε;! Πρέπει επιτέλους να σταματήσουν με αυτά τα ανούσια και κοιτάξουν να κάνουν λίγο καλύτερα τη δουλειά τους.

Πως είναι οι σχέσεις με τον Σύλλογο Γονέων-Κηδεμόνων;

Κορίνα: Ανύπαρκτες! Δεν ξέρουμε καν ποιοι είναι στο προεδρείο τους.

Εβίτα: Δεν ξέρουμε αν υπάρχει. Ο Σύλλογος εννοώ.

Κορίνα: Υπάρχει ρε συ.

Εβίτα: Δίκιο έχεις! Τις προάλλες η μάνα μου έδωσε 10 ευρώ για το Σύλλογο. Άρα υπάρχει!

Κορίνα: Βασικά το μόνο που κάνει είναι να μας διοργανώνει χορούς κάθε τρίμηνο ώστε να παίζει τον μπαμπούλα για τους εξωσχολικούς!

Εβίτα: Θα μπορούσαν να κάνουν και κάτι πιο σοβαρό.

Κορίνα: Όπως να μας ακούσουν και να μας βοηθήσουν με τους καθηγητές που δεν βγάζουμε άκρη. Να φτιάξουν τις τουαλέτες που είναι άθλιες κ.ά.

Εβίτα: Κατά τη γνώμη πρέπει οι καθηγητές να υπόκεινται σε αξιολόγηση από μαθητές και γονείς.

Ποια η γνώμη σας για το μαθητικό συνδικαλισμό; Λειτουργούν τα 15μελή συμβούλια;

Κορίνα: Έχουμε το 15μελές και τα 5μελή των τμημάτων τα οποία κωλοβαράνε. Άσε που ο πρόεδρος εν τέλει δεν βγαίνει από τις ψήφους αλλά από τους μεταξύ τους διακανονισμούς. Εμένα αυτό δεν μου αρέσει.

Εβίτα: Δεν είναι θέμα προσώπων. Γενικά δεν λειτουργεί ο μαθητικός συνδικαλισμός.

Πιο πριν θίξατε το ζήτημα των θρησκευτικών. Ποια είναι η γνώμη σας;

Κορίνα: Τουλάχιστον απ’ το γυμνάσιο και έπειτα πρέπει να έχουν το δικαίωμα της επιλογής. Με κουράζει πολύ αυτό το μάθημα. Μέχρι πέρσι ήταν πιο light (ιστοριούλες-παραβολές κλπ). Φέτος είναι στυγνή ιδεολογική προπαγάνδα.

Εβίτα: Δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει με το ζόρι να μας βάλουν στο κεφάλι όλα τα ιδεολογήματα του χριστιανισμού. Κανονικά θα έπρεπε να κάνουμε για όλες τις θρησκείες ως ιδεολογικά ρεύματα. Κι αν κάποιος θέλει μετέπειτα να ασπαστεί κάποια θρησκεία ας το κάνει.

Ποια η γνώμη σας για τον θεσμό της εξέτασης και της βαθμολόγησης;

Κορίνα: Είναι πολύ σπαστικό. Είναι ένας από τους λόγους που δεν μας αρέσει το σχολείο. Σε ρωτάει κάτι ο καθηγητής ανοίγοντας παράλληλα ένα τετράδιο όπου ανάλογα με την απάντησή σου θα σου κοτσάρει ένα νούμερο δίπλα στο όνομά σου. Και τι έγινε δηλαδή κι αν δεν ήξερες. Πρέπει δηλαδή διαρκώς να στιγματίζεσαι από νούμερα;

Έστω ότι γκρεμίζαμε το σχολείο. Τι θα είχατε να προτείνετε;

Κορίνα: Πιο όμορφους χώρους. Να σπάσει όλη αυτή η εξουσία των καθηγητών και η άσχημη ατμόσφαιρα. Να μειωθεί η διδακτέα ύλη και να γίνει πιο ουσιαστική. Να μπορούμε να εκφραζόμαστε στο σχολείο όπως νοιώθουμε εμείς και όχι όπως μας θέλει το όλο σύστημα, π.χ. τα ντουλαπάκια μας, που τα βάφαμε, μας άρεσαν. Ε, πήγαν και τα βάψανε όλα μπεζ. Και έριξαν και αποβολές γι’ αυτό. Τι να τους πεις! Είναι αντιμετώπιση τώρα αυτή;

Εβίτα: Να υπάρχει οργάνωση ώστε να εξυπηρετούνται οι μαθητές π.χ. το πρόγραμμα. Να υπάρχει κλίμα πραγματικής ελευθερίας και συναίσθηση από τους καθηγητές για τον ρόλο τους. Θα ήταν ωραία να πηγαίναμε συχνά εκπαιδευτικές εκδρομές και εντός περιοχής, π.χ. τρεις φορές την εβδομάδα ώστε να ερχόμαστε σε επαφή με τις εφαρμογές όλων αυτών που διδασκόμαστε. Να αλλάζουμε συχνά παραστάσεις.