Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Όταν το μήλο δεν πέφτει κάτω απ’ τη μηλιά…

«Αρνούμαι να συμμετάσχω στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει η χώρα μου. Η βία δε θα φέρει κανενός είδους λύση. Δε θα συμμετάσχω στη βία, κι ας γίνει ότι είναι να γίνει.»


Η Omer Goldman Granot ζει στο Τελ Αβίβ και είναι κόρη του πρώην υπαρχηγού της Μοσάντ (μυστικής υπηρεσίας του Ισραήλ), Natalin Granot. Η θέση του πατέρα της μπορούσε να της διασφαλίσει μια πολύ άνετη ζωή και μια σπουδαία καριέρα στο στρατό ή τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας της. «Μεγάλωσα με το στρατό, λόγω της θέσης του πατέρα μου. Είδα την αδερφή μου, που είναι 8 χρόνια μεγαλύτερη να κατατάσσεται στο στρατό. Όταν ήμουν μικρή ήθελα κι εγώ να κάνω το ίδιο. Ήταν κάτι που το θεωρούσα φυσικό, χωρίς ποτέ να αναρωτηθώ γι’ αυτό». Να σημειώσουμε εδώ ότι στο Ισραήλ η στράτευση είναι υποχρεωτική και για τα δύο φύλα, αμέσως μετά την αποφοίτηση απ’ το σχολείο.

Κι όμως, το μήλο δεν πέφτει πάντα κάτω απ’ τη μηλιά. Η Omer μεγαλώνοντας άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για το κίνημα για την ειρήνη που είχε αναπτυχθεί στην περιοχή. Σε μια επίσκεψή της στη Δυτική Όχθη, ο στρατός επιτέθηκε σ’ αυτή και τους φίλους της με πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα. Το γεγονός αυτό την έκανε να συνειδητοποιήσει ότι τα ισραηλινά στρατεύματα δεν ήταν εκεί «για το καλό τους», όπως το μεγαλύτερο κομμάτι της ισραηλινής κοινωνίας πιστεύει.

Από τότε εντάχθηκε στους “Shministim”, ένα κίνημα αποφοίτων Λυκείου, οι οποίοι αρνούνται τη στράτευση και σήμερα είναι ένα από τα πιο μαχητικά μέλη. Ήδη στα 19 της χρόνια έχει προλάβει να φυλακιστεί στην απομόνωση δύο φορές και ετοιμάζεται για την τρίτη. Παρ’ όλα αυτά δεν το βάζει κάτω: «Δε θα γίνω ποτέ μέρος αυτού του συστήματος που καταστρέφει τις ζωές αθώων ανθρώπων, των γειτόνων μου», δηλώνει.

Η Omer είναι σήμερα η πιο γνωστή αντιρρησίας συνείδησης στη χώρα της, καθώς, πέρα από το στρατοκρατικό ισραηλινό κράτος, είχε να αντιμετωπίσει και την ίδια της την οικογένεια. Δεν είναι όμως η μοναδική. Τα τελευταία χρόνια πάνω από 1500 άτομα έχουν αρνηθεί να καταταχθούν στο στρατό και ακόμα περισσότεροι να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα εδάφη. Η απόφαση αυτή μέσα σε ένα κράτος που δε δίνει τη δυνατότητα εναλλακτικής θητείας συνεπάγεται προβλήματα με το νόμο. Συνήθως φυλακίζονται για 2-4 βδομάδες, αφήνονται ελεύθεροι για λίγες μέρες κι αν δεν παρουσιαστούν στο στρατό ξαναφυλακίζονται και αυτό το πράγμα πολλές φορές κρατάει για χρόνια, καταστρέφοντας ουσιαστικά τις ζωές τους.

Πέρα όμως από αυτά τα προβλήματα, οι αρνητές στράτευσης στο Ισραήλ, έχουν να αντιμετωπίσουν και την προκατάληψη της κοινωνίας, σύμφωνα με την οποία είναι προδότες και δειλοί. Η Omer και οι φίλοι της έχουν δεχτεί πολλές φορές επιθέσεις στο δρόμο από «αγανακτισμένους πολίτες» (σας θυμίζει κάτι;), ενώ μοιράζουν φυλλάδια κατά του πολέμου και της υποχρεωτικής στράτευσης. Επιπλέον, οι αρνητές στράτευσης στιγματίζονται και αντιμετωπίζουν προβλήματα στη συνέχεια της ζωής τους, όπως κοινωνικό αποκλεισμό και ανεργία, καθώς ελάχιστοι δέχονται να τους προσφέρουν δουλειά.

Μέσα σ’ ένα τελείως εχθρικό περιβάλλον τα παιδιά αυτά αποτελούν παράδειγμα θάρρους και αντίστασης σε ένα σύστημα που προσπαθεί πάντα να λύσει τα προβλήματα με τη δύναμη των όπλων. Με τη στάση τους στέλνουν σ’ όλο τον κόσμο μήνυμα ελπίδας ότι θα έρθει μια μέρα που αυτοί που αρνούνται τον πόλεμο θα κερδίσουν αυτούς που αρνούνται την ειρήνη.

Υπογράψτε για την αποφυλάκιση των Shministim στο: http://december18th.org

Δ. Ηλιόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου