ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ

«Και επανάσταση είναι μια έκρηξη της πραγματικότητας … μια κρυμμένη ευαισθησία που φοβόταν να υπάρξει».

Όλοι μας σε κάποια στιγμή της ζωής μας ανακαλύπτουμε ότι η ύπαρξη μας αποτελεί κάτι ιδιαίτερο, πολύτιμο. Η ανακάλυψη αυτή του εαυτού μας εκδηλώνεται ως επίγνωση της μοναξιάς μας. Αυτού του ανυπόφορου συναισθήματος που μας υποβάλει σε κίνηση.

Στην καθημερινότητα συναντάμε όλο και περισσότερους ανθρώπους, ζωντανούς νεκρούς, ανθρώπους που για κάποιο λόγο εξαφανίστηκε από μέσα τους η ζωντάνια.

Περπατάνε, μιλάνε, αναπνέουνε, δρουν χωρίς όμως οι ίδιοι να είναι μέσα, «οι αυτόματοι». Μιλούν την ίδια γλώσσα χωρίς να επικοινωνούν. Αντιμετωπίζουν τα ίδια ουσιαστικά προβλήματα αλλά συζητάνε άλλα. Περπατάνε τους ίδιους δρόμους, αλλά δεν συναντιούνται πουθενά δεν γνωρίζονται ποτέ.

Μεταμφίεση είναι το διαδεδομένο χαρακτηριστικό του ανθρώπου.

Η βαθιά απόκρυψη του εαυτού του (και του συναισθηματικού του κόσμου), το σταμάτημα της αναζήτησης και της αμφισβήτησης. ο «homo krypsinous».

Επιβεβαιώνουν συνήθως την ορθότητα της άποψης με την ποσότητα της, με το πόσο διαδεδομένη είναι.

Από το κρύψιμο γεννιέται η απόσταση. Δεν υπερασπίζονται τίποτα δεν προτάσσουν τίποτα. Προτάσσουν ότι τους προτάσσουν

Συνήθως προτάσσουν το πολυτιμότερο της ύπαρξης τους, το εγώ (τον ατομισμό, όχι το είναι τους), που στην διευρυμένη του μορφή γίνεται η οικογένεια, η περιουσία, η ιδιοκτησία. Αυτά τους δίνουν ταυτότητα τους προσδιορίζουν τους δείχνουν την διαδρομή τους στην ζωή.

Στεγάζουν την μοναξιά τους , την απομονώνουν την περιφρουρούν, παλεύουν σκληρά για αυτή, την περιτυλίγουν με λογής «πολύτιμα» προϊόντα, βαφτίζοντας την σταθερότητα και προκοπή και θέλοντας να την ταυτίσουν με την πρόοδο και την εξέλιξη.

Συναντάμε τον αμοιβαίο σεβασμό των ανθρώπων στην απόσταση μεταξύ τους.

Την ίδια στιγμή προσπαθούν να σπάσουν το τείχος, επιθυμούν να υπάρξουν.

Η προσπάθεια υποδηλώνεται στην λαχτάρα για ευτυχία, στην λαχτάρα για αγάπη στην λαχτάρα για επαφή.

«Η ευτυχία βρίσκεται σήμερα στο να «διασκεδάζει». Η διασκέδαση βρίσκεται στην ικανοποίηση να καταναλώνει και να απολαμβάνει εμπορεύματα θεάματα τροφές ποτά ανθρώπους … ο κόσμος όλος είναι ένα μεγάλο αντικείμενο για ην όρεξη μας ένας μεγάλος μαστός κει εμείς θηλάζουμε , πάντα προσδοκούμαι ελπίζουμε και πάντα απογοητευόμαστε.» Eric Fromm

«η ευτυχία δεν βρίσκεται στα υλικά αγαθά γιατί ποτέ σαν έφηβος δεν ενέπιπτε στην σφαίρα της επιθυμίας οτιδήποτε υλικό». Φρόιντ.

Ο χαρακτήρα μας είναι ρυθμισμένος (όπως η καπιταλιστική κοινωνία) να ανταλλάσσει και να παίρνει να αλλάζει και να καταναλώνει. Το καθετί πνευματικό η υλικό γίνεται αντικείμενο ανταλλαγής και κατανάλωσης.

Έτσι χάνεται η αξία της χρήσης, για να αναχθεί σαν σημαντική η ανταλλακτική τους αξία.

Οι αυτόματοι όμως δεν μπορούν να αγαπήσουν μπορούν να ανταλλάξουν τα πακέτα των προσωπικοτήτων τους και να ελπίζουν σε μια καλή ευκαιρία.

Και η «συναισθηματική ανικανότητα είναι προϊόν του ατομισμού» (Κολλοντάι)

Ο ατομισμός είναι το απλόχερο κέρασμα αυτής της ανταγωνιστικής μας κοινωνίας,.

Η μειώνεται το δυναμικό της αγάπης για να δυναμώσει η ένταση της αποπλάνησης, για να μεγαλώσει η σεξουαλική πείνα.

.

Διαρκώς πρέπει να δηλώσουν την ύπαρξη τους μέσα από μια πεισματική επιθυμία διαφοροποίησης μέσα από την κοινωνική ανάδειξη του επιδεικτικού καταναλωτισμού.

(πόσες ώρες καλλωπισμού, γυμναστηρίου, φανταχτερών ρούχων, «μοναδικών» αξεσουάρ, και ακριβοπληρωμένων προϊόντων για να συνθέσουν με το πιο κραυγαλέο τρόπο την έλλειψη, με τη διαφορετικότητα (της μορφής).

Έφτιαξε το σύστημα από το τρόπο που αυτό υπάρχει, (από το κέρδος) το τρόπο με τον οποίο μπορείς να υπάρξει ο άνθρωπος.

Να καταναλώνεις όλο πιο πολύ όλο πιο συχνά όλο πιο μοντέρνα όλο πιο τεχνολογικά.

Αλλά ο άνθρωπος και η κοινωνία του εμφανίζεται στο χρόνο όλο και πιο λιγόλογος η φλύαρος όλο και πιο θλιμμένος κυνικός, δύσπιστος απόμακρος αλλήθωρος αχόρταγος και ανικανοποίητος απομονωμένος

Το πρόσταγμα είναι κατανάλωσε για να υπάρχεις (ακόμα και για να διαμαρτυρηθείς)

Να αντιπροτείνουμε ελλιπώς

Την αμφισβήτηση την σκέψη την επαφή το περιεχόμενο την αλληλεγγύη την ανησυχία Την αγάπη…. δεν αρκούν!

Να κυοφορήσουμε την μέθοδο. Την διαρκή επίπονη αντίσταση στην εκμετάλλευση και τον ατομισμό μέχρι την συντριβή τους.

Την αέναη κίνηση προς τα πάνω, να ανέβουμε το σκαλοπάτι και να γίνουμε σκαλοπάτι (μικρό η μεγάλο, ψηλό η χαμηλό επίπεδο δεν έχει σημασία)

. Να ανιχνεύσουμε την ιστορική αξία του ανθρώπου.

Να επαναστατήσουμε για να υπάρχουμε!

Η ίδια η ζωή επαναστατεί όπου δεν γίνεται σωστή χρήση της